PRAKTIJKOPLEIDING

Naar aanleiding van sommige reacties op mijn As? Best! Stukje van een paar weken geleden moest ik ineens denken aan al die andere gevaren waaraan wij blootgesteld zijn in die tijd. En natuurlijk over hoe laconiek wij daar mee omgingen. 

Wij hadden thuis echt niet van die plastic doppies op onze (bakelieten) stopcontacten. Sterker nog, onze ouders vertelden ons gewoon: “daar moet je dus geen schroevendraaier in steken want dan krijg je een schok”. Uiteraard plantte dat meteen een idee in je hoofd voor als pa en ma even de deur uit moesten. Want..een schok. Wat is een schok? Snel. Op ontdekkingsreis. En dan natuurlijk ineens met zo’n alternatief kapsel zitten, en je realiseren waaróm je gewaarschuwd was. Tegenwoordig is de trend anders: het is zaak om kinderen zoveel mogelijk te beschermen tegen al die gemene dingen in de wereld, zodat je straks een hele generatie hebt die allemaal denken dat je van alles kunt doen zonder consequenties. 

Iets anders waar ik ook aan moest denken was de meest algemene frisdrank uit de 60’er jaren: Exota. Exota (nu nog steeds verkrijgbaar in Surinaamse winkels onder de merknaam Fernandes), was een merk frisdrank dat geleverd werd in witte glazen beugelflessen van een liter en in de smaken wit, rood, oranje, bruin (cola), en groen (vies, want “Reine Claude”). Het koolzuurgehalte was erg hoog waardoor deze flessen met regelmaat explodeerden – en vooral als je ze in de zon liet staan. Tegenwoordig zou dit product binnen drie dagen van de markt worden gehaald met allerlei online- en kranten advertenties, maar destijds was het leveren van potentieel exploderende glazen flessen aan gezinnen met kleine kinderen blijkbaar geen echt probleem. Natuurlijk had iedereen ook veel meer kinderen - waarschijnlijk omdat je er zo af en toe wel een zou moeten opofferen aan de fabrikant van Exota. 

Op dezelfde wijze begrepen wij ook dat fabrikanten van voedsel in blik er scherpe randjes aan maakten zodat ook meneer Leukoplast volgend jaar nog omzet kan draaien. Rennen op straat werd aangemoedigd, waarschijnlijk om dezelfde reden, en ook omdat je dan zo af en toe zo’n gemene jodiumvlek (Dep! Au! Dep! Au!) op je knie had. 

Zandbakken stonden overal, dat wisten de buurtkatten ook. Zo was het elke dag weer schatgraven. En: een goeie schommel had altijd roest, en kettingen waar je haar tussen kon komen als je toevallig een meisje was. Die schommel stond ook altijd gewoon op stoeptegels in verband met het veroorzaken van indrukwekkende hoofdwonden waarvoor de dokter dan krammen aanbracht (hechtingen? Dat was voor watjes). Je telde bij mij op de lagere school eigenlijk pas écht mee als je al eens een “gat in je hoofd” had gehad MET krammen en bijbehorend groot rafelig wit verband.

Omdat wij in vergelijking met he¬dendaagse kinderen een praktijk- in plaats van een theorie-opleiding genoten, zijn wij veel minder snel geschokt door al die dingen die ver¬keerd kunnen zijn, of slecht voor je, of (soms) pijnlijk. Maar: volgens mij hadden we wél veel meer lol.

IJS EN WEDERDIENENDE

Nu het duidelijk is dat in 2016 de Elfstedentocht op rolschaatsen zal moeten worden uitgereden, kunnen we de Friese doorlopers eens een jaar niet laten slijpen. Dat konden we natuurlijk al jaren, maar hoop doet leven, en al helemaal als je hart sneller gaat kloppen bij zo’n oud schilderij van ijsch-pret in 1754. – U weet wel, met 5 generaties die achter elkaar in een rij tussen de vastgevroren platbodems door zwieren op van die krulschaatsen. Kijk, in die tijd kon je nog gewoon doodvriezen in de winter. Anno nu begint de winter bijna een topmaand te zijn voor de verkoop van bikini’s. De enige ijspret bestaat uit het bedenken van welke smaak je dan wil, en of het in een bekertje dan wel een hoorntje mag, en wilt u dan schep-, room-, water-, of schaafijs?

Uiteraard kunnen wij hier wijzen op het steeds erger wordende broeikaseffect, waardoor aan de ene kant ijsberen steeds minder kunnen ijsberen in verband met krimpende ijsvlaktes, en ook zeehondenkalveren steeds meer te lijden hebben van het afkalvende noordpoolijs. Daar staat natuurlijk wel tegenover dat zij minder vaak zullen worden verorberd door voornoemde ijsberen, die niet meer in de buurt kunnen komen. Pinguïns hebben daar geen last van. Die zitten op de Zuidpool, waar het helaas ook steeds minder koud wordt zodat zijn dezelfde problemen hebben maar op een heel andere plek, die wel steeds kleiner wordt.

Dat het broeikaseffect ook effect heeft op andere dan Noord- en Zuidpolen is ook een realiteit. Dankzij dat broeikaseffect wordt het dus steeds warmer waardoor vooral dus de noodzaak van broeikassen steeds minder groot wordt, want tegen dat het 2020 is kun je volgens mij zonder enige extra glazen behuizing in je eigen achtertuin aardbeien zo groot als bloemkolen verbouwen. Gezien het feit dat met name in de groente- en fruitteelt in het Westland veel broeikassen staan waar werkgelegenheid wordt gecreëerd voor Polen, zit ook daar de klad in. Het broeikaseffect werkt op die manier precies datgene tegen waar het naar vernoemd is, zodat wij straks wél het effect, maar niet meer de broeikassen hebben.

Tegen die tijd is er natuurlijk alleen nog maar land op de Noordpool, en helemaal niks op de Zuidpool, en is het waterpeil van  de oceanen dusdanid gestegen dat Nederland er ook niet meer is. We kunnen maar beter nú beginnen met het ophogen van alles dat onder het waterpeil ligt, voordat de natuur zijn loop heeft en Almere en Lelystad een soort van verloren Atlantis worden. "Almere"? "Ja, dat was vroeger een hele aparte beschaving, schijnt, net zoals Lelystad en het mythische Dronten". Dus: ophogen die hap, en zolang het nog kan allemaal elke dag wat ijsblokjes in open water dumpen. Wie weet krijgen de rayonhoofden dan toch nog hun zin (en de ijsberen en pinguins ook).

NIEUWS IN JANUARI

Het is alweer heel lang geleden dat mijn laatste blog verscheen. Is er dan niks gebeurd in 2015? Tja, dát dan weer wél. Te veel, eigenlijk. Maar: het werd dus hoog tijd voor een comeback, net zoals bij Heintje Davids, maar zonder gezang over Zandvoort aan de Zee.

  
In deze eerste blog van januari 2016 melden wij uiteraard graag al het nieuws dat van belang is. Helaas is het zo dat januari voor nieuws de magerste maand van het jaar is. Traditioneel bestaat januari uit de volgende onderdelen, namelijk: van 1-2 januari houdt u zich voornamelijk bezig met het overleven van de op oudejaarsavond geconsumeerde alcoholica. Dit is meestal gekoppeld aan het bedenken van goede voornemens zoals “nooit meer wijn en jenever op dezelfde avond” of “altijd zorgen dat er aspirine in huis is”. Ik mag hopen dat er dan niet bij staat “moet nu leren schrijven met andere hand” gecombineerd met “illegaal vuurwerk kopen we nooit meer”.

Van 3-15 januari wordt meestal besteed aan het voorzichtig uitvoeren van de goede voornemens die u vóór oud-en-nieuw al had gemaakt, en die vaak iets te maken hebben met een weegschaal, een sportschool, het eindelijk eens opruimen van de zolder, of anders het toch maar eens plakken van die fietsband. Vaak is het zo dat het enige dat u echt moet doen is gewoon wachten tot de 15^e, op welk punt u zich realiseert dat uw goede voornemens voor 2016 exact hetzelfde zijn als degene die u had gemaakt voor 2013, 2014, en 2015. Ook voor 2017 zullen deze de revue weer passeren. Zo gauw u zich dat realiseert kunt u weer veilig gewoon op de bank met een Dvd’tje en een familiezak paprikachips.

Helaas is het dan zo dat vanaf 16 januari de rekeningen van uitgaven voor de feestdagen zich zachtjes op uw deurmat vleien, en u zich voorneemt om het dit jaar nou toch echt eens kalm aan gaat doen met al die cadeaus, die 5 dozen Chateau Migraine, die reerug met bessensaus, en dat nieuwe pak dat op tweede kerstdag al een mosterdvlek had die er van z’n lang-zal-ze-leven nooit meer uit gaat. De tweede helft van januari is, kortom, gevuld met overpeinzingen over financiën, hoe u op een gepaste manier om opslag kunt vragen, en misschien ook wel de gedachte dat er in februari erg vaak macaroni met tomatensaus op het menu staat (en brood met pindakaas).

Om even terug naar af te gaan over dat nieuws in januari: bovenstaande wist u allang en had u kunnen zien aankomen. Dus dat is geen nieuws. Er zit maar één ding op: U zult zelf nieuws moeten maken. Stap eens op de fiets zonderverlichting ’s avonds. Win ’s een Staatsloterij. Ga naar Thailand om als vrouw terug te keren. Wees creatief. Dan is er voor februari in elk geval nieuws.