ELFSTEDENTOCHTSTRIP

Een van die onvermijdelijke winter onderwerpen in de media is normaalgesproken de Elfstedentocht. Dat komt namelijk omdat er zodra er in Friesland iemand ’s ochtends ijs van zijn voorruit moet krabben, dit geluid onmiddellijk wordt gesignaleerd door het dichtstbijzijnde rayonhoofd, die meteen zijn collega’s belt en de Leeuwarder Courant op de hoogste stelt. Voordat je het weet heb je dan wekenlang op het avondjournaal van die kernachtige Friese kerels met dito verweerde gezichten die, kauwend op een walmende bolknak, aan een slootkant ergens uitleggen hoe het dit jaar toch weer gaat lukken, gadverdakke.

Zoals we ook allemaal weten, is dit geluid deze winter nog niet vernomen (waardoor er ineens ruimte in de Friese media was voor verhalen over gasboringen). Uiteindelijk is er dus iemand dermate wanhopig geworden dat er in Oostenrijk een alternatieve Elfstedentocht zou worden gehouden. Door elf Oostenrijkse steden? Nee, dat dan weer niet. Oh, maar wél met klunen en zo? Nee, dat ook niet. Het idee is dat we deze Friese traditie hoog houden door alle deelnemers de volledige afstand te laten afleggen door rondjes om een bevroren meertje te schaatsen, waarbij dus essentiële onderdelen van de elfsteden-gedachte worden overgeslagen.

Want: geen enkele kans om in Bartlehiem weer eens een koek-en-zopie door het ijs te laten zakken vanwege het temperatuurverschil tussen ijs en erwtensoep en chocolademelk. Daarmee is ook de schamele kans dat bij zo’n ongeval Mart Smeets permanent onder het ijs verdwijnt compleet weg, terwijl de echte schaatsliefhebbers daar stiekem al jaren op hopen. En ook het gekluun van halfbevroren fanaten door allerlei Friese woonhuizen is niet van toepassing, terwijl vakkundig klunen een vereiste is bij een echte Elfstedentocht. Nu heb je alleen maar nodig dat je het aantal rondjes goed telt, en waarschijnlijk kan dat ook nog wel elektronisch geregeld worden.

Bovendien kun je zo ook niet meer in het donker een verkeerde sloot op schaatsen (want Elfstedentocht + tomtom = niet oké), waardoor je straks rond middernacht door een welwillende veldwachter moet worden losgebikt van zo’n knotwilg, en langzaam ontdooid met slappe koffie en juttersbitter. Wéér een essentieel stukje Elfstedenvermaak dat compleet zoek is. Vroeger had je úren kijkplezier met al die zoekgeraakte schaatsers die uit het riet werden getrokken met bevriezingsverschijnselen. Bij die Weissensee is dat een klusje van 20 minuten, en bovendien is het maar de vraag of iemand die in cirkeltjes rond schaatst en op de een of ander manier tóch verdwaald raakt überhaupt wel naar buiten mag zonder toezicht. Zo iemand zou op zijn eigen tuinpad nog verdwalen, om pas dagen later in het wasknijpermandje (scrabble score!) te worden gevonden.

Maar goed. Met z’n allen op weg naar de Weissensee om alternatief te gaan Elfstedentochten. Wat blijkt? Het hele evenement is afgelast vanwege (ga effe zitten..) extreem winterweer. Je maakt mij niet wijs dat een beetje Friese doorloper zich daardoor zou laten ontmoedigen. Want, zoals een bekend Fries spreekwoord zegt: “hokker omkoal giet der no op in mear yn Eastenryk reedride” en om dat te vertalen is er heel wat juttersbitter nodig.

GASSA!

Terwijl men in Groningen een collectief schaliegasme heeft ten gevolge van de schaderapportage, is nu in Friesland het kwartje ineens óók gevallen. In Groningen is er natuurlijk nu al schade die duidelijk aanwijsbaar veroorzaakt is door de gaswinning. In Friesland is dat nog niet zo, dus willen ze daar nu alvast een vergoeding voor zien. Dit is onlangs ter sprake gebracht door de Friese gedeputeerde en blijkbaar - niet verbazingwekkend - gas-deskundige Sietse Poepjes (Ja, zo heet-ie echt, dus ik kón het niet laten, natuurlijk)

Voorlopig is er nu eerst een fors rel in Groningen omdat de schade experts die door de NAM waren ingehuurd veel lagere taxaties gaven dan wat werkelijk de schade was. Dat is natuurlijk ook een beetje hetzelfde als dat je een onderzoek naar de nadelige effecten van alcohol laat uitvoeren door de directie van Lucas Bols, maar dat terzijde. Waarschijnlijk zijn die taxateurs de deur uitgestuurd met instructies in de lijn van: “we denken niet zozeer aan een financiële vergoeding, maar meer in de richting van een zak Alabastine en een plamuurmes”. En “gelieve tijdens uw inspectie gebruik te maken van de volgende kreten”: “Welke scheur?”; “Volgens mij was dat al zo”; en “De meeste mensen zouden blij zijn met een gratis kelder.”

Gelukkig waren er genoeg Groningers die dachten: “ik doe ’s gek, ik ga het aan een echte aannemer vragen”, en voor je het wist was het financiële probleem van de NAM vertienvoudigd. Waarschijnlijk betekent dat dat ze er nu ineens heel erg lang over moeten nadenken voordat ze de knip trekken (en ze ook spijt als haren op hun hoofd hebben over het kopen van al die aandelen in Alabastine). Vandaar waarschijnlijk dat gedeputeerde en potentieel gedupeerde Poepjes het gasprobleem preventief wil laten afkopen, voordat ze ineens de Grotten van Warfstermolen kunnen toevoegen aan Friese toeristenattracties, of de Elfstedentocht ineens van die permanente gasvlammen langs de route heeft (wél weer handig voor het opwarmen van snert c.q. chocolademelk, natuurlijk).

Gelukkig wordt er inmiddels van overheidswege gekeken of er misschien door middel van iets minder gaswinning ook wat op Alabastine (beter een scheur in je muur dan een meur in je schuur) kan worden bezuinigd, maar met een vermindering van 10% betekent dat alleen maar dat Loppersum in 2040 van de kaart verdwijnt in plaats van 2025. Het is een kwestie van “wanneer”; en niet van “óf”. In de potentiële situatie Friesland zouden we het dan hebben over het door gaswinning mogelijk gaandeweg verdwijnen van Ameland, en dat scheelt gelijk weer in het toeristenverkeer in verband met Aangespoelde Bultrug. Want je moet wel ergens kunnen aanspoelen, natuurlijk. Anders ga je een eindje verderop en je spoelt aan op Texel, en dan gaat alle poen naar Noord-Holland. En die krijgen al genoeg toeristenomzet in het kader van de wietplantage die vroeger als Amsterdam bekend stond.

Voorlopig gaan we denk ik weer veel in het nieuws zien over dit fenomeen, en let maar ’s op: Als Friesland nu op voorhand al compensatie kan krijgen voor iets dat nog moet gebeuren, dan blijven de andere provinciën ook niet lang achter. Want je kan niet weten of er ooit in Noord-Brabant naar gas geboord gaat worden, dus ze kunnen maar beter nu alvast beginnen aan het Alabastine Fonds.

SEND ME THE BIL

Uit: De Telegraaf “Vrouw” bijlage van vandaag: “Dikke billen verleden tijd - Klaag jij vaak over jouw dikke billen? Niet doen! Volgens fitnessexperts wordt het stevige achterwerk namelijk met uitsterven bedreigd. Aangezien we het merendeel van de dag zittend doorbrengen, kampen steeds meer vrouwen met de zogenaamde 'platte kont'. Als we fitnessexperts moeten geloven dan is een stevige derrière binnenkort verleden tijd. De spieren aan de achterkant van vrouwenbenen zijn door de passieve levensstijl onderontwikkeld.”

Hier in het Twentse lijkt dat nog toekomstmuziek, maar toch. Alwéér een reden om vreselijk voorzichtig te zijn met al dat ge-fitness, want voor je het weet is er geen reet meer aan. Alleen lijkt het er op dat bij De Telegraaf het personeel dat artikelen redigeert ook lijdt aan gebrek aan zitvlees, want als je de alinea goed leest lijkt het dus alsof dikke billen plat zouden worden door erover te klagen. Zoals we allemaal weten werkt dat niet, net zo min als dat je van een lidmaatschap van de sportschool fitter of slanker wordt. Daarvoor moet je namelijk ook echt naar de sportschool toe, en in zo’n veels te duur paars trainingspak als een idioot op de lopende band gaan rennen met je empeedrie speler waarvan je altijd zegt dat er van die Zumba muziek op staat maar waar in het echt Andre Hazes gewoon een beetje verliefd is.

Ondertussen is het volledig onduidelijk wat het probleem is, natuurlijk. Want: als ze al met uitsterven worden bedreigd (klopt niks van – alleen al in de Verenigde Staten in staten zoals Wisconsin, Iowa, Michigan, Minnesota en het diepe Zuiden, zijn nog gigantische onaangeboorde dikke billen velden) is dat dan een indicatie dat platte billen minder gewenst zijn? Of in elk geval als we het over vrouwen hebben? Ik ben bang dat dit een artikel is van een uitzendjournalist of stagiair, die werd opgesloten met de instructie: “als jij naar huis wil vanavond dan zorg je eerst maar even voor een kwart pagina vulling – óf je verkoopt een advertentie.

Hetgeen mij een prachtig bruggetje geeft naar hoe het helaas tegenwoordig maar al te vaak is gesteld met de journalistiek tegenwoordig. Nu is Nederlands niet de meest makkelijke taal om te leren, maar het ís best te doen, getuige de vele uitstekende schrijvers die het land tot nog toe heeft voortgebracht. Er was ooit een tijd dat een journalist verondersteld werd een taal (hier te lande bij voorkeur Nederlands) te beheersen (voor beheersen, lees: lezen, begrijpen, schrijven zodat de boodschap duidelijk is). Dit belachelijke principe is alweer jaren geleden losgelaten, zodat we nu een hele generatie hebben van mensen die nog nét weten dat een zin met een hoofdletter begint, en eindigt met een punt, uitroepteken, of vraagteken. Dit leidt tot krantenkoppen en -artikelen die soms compleet onduidelijk zijn (“Wasmachine Rukt Arm Jongetje Af”) tot materiaal dat eigenlijk nergens over gaat, maar wel lekker vult op zo’n pagina. Zoals dit stukje, bijvoorbeeld.

BEIROET IN HET ETEN

Het is 3 januari, en de plaatselijke ophoging van straten via vuurwerkrestanten lijkt ook bijna weg te zijn gehaald, hetzij door gemeentelijk reinigingspersoneel dan wel hang/rel jongeren met een taakstrafje. Autowrakken zijn geblust, de Morbide Eenheid zit weer in de kazerne, en de explosievendienst is ook weer bijna klaar met alle carbidbussen. Op een enkele knal na zit het er weer op. We slaan de handen – of wat er van over is – in elkaar en gaan weer aan de bak.

Normaal gesproken kunnen we dan nog een paar weken “afkicken” op hardnekkige geruchten dat de rayonhoofden maar liefst al 7 cm ijs hebben gemeten in de buurt van Bartlehiem, maar niet dit jaar. Al die Friese doorlopers blijven voorlopig in de kast, tenzij je naar de kunstijsbaan gaat. Al met al is het wel een beetje een kouwe kater: als je naar buiten kijkt is er niets winters te zien, behalve dan als je vastzit in het ijs op Antarctica met je ijsbreker. Zelfs in het nieuws is het net alsof de feestdagen niet gebeurd zijn. Berlusconi is weer gewoon in hoger beroep aan het gaan, alle uitkeringsfraudeurs zijn weer aan het werk, en aan het straatbeeld te zien is het Korps Roemeense Accordeonisten ook weer uitgerukt.

Wat we nu dus nodig hebben is nieuws om ons af te leiden, zoals pandabeertjes die geboren worden bij de Apenheul (ja, leg dát maar ’s uit), of verwende minderjarige meisjes die de wereld over zeilen, of minstens iets over dat Gerard Jolig een buitenechtelijk kind gaat krijgen met Patricia Paay. Maar nee. We komen ’s avonds gewoon thuis en kijken naar die steeds dikker wordende laag bruine dennennaalden, terwijl we ons realiseren dat dit weekend in het teken staat van de deprimerende taak om al dat engelenhaar weer in die 35 jaar oude kartonnen doos te proppen en die boom door de gang naar de stoep te sjorren zodat alle portretjes van oma, opa, oom Geurt, en tante Bep op het linoleum stuiteren.

Omdat alles op TV ook al bestaat uit herhalingen dreigt nu het sociale dieptepunt van ganzenborden, mens-erger-je-nieten, of halma; waarbij we heel vals roepen dat het zo gezellig is om weer ’s met z’n allen om de tafel te zitten net zoals vroeger. Ik kan dus eigenlijk alleen maar adviseren om dan gedurende de overgebleven tijd dit weekend eens te denken over hoe ú kunt bijdragen in de vorm van het creëren van ludiek nieuws. Trek eens een bultrug het strand op. Doe ’s gek en prop wat paardenvlees in een koe. Enter een schip namens GreenPeace. Want als het zo doorgaat dan heb ik volgende week helemáál niks meer te melden.