Het is 3 januari, en de plaatselijke ophoging van straten via vuurwerkrestanten lijkt ook bijna weg te zijn gehaald, hetzij door gemeentelijk reinigingspersoneel dan wel hang/rel jongeren met een taakstrafje. Autowrakken zijn geblust, de Morbide Eenheid zit weer in de kazerne, en de explosievendienst is ook weer bijna klaar met alle carbidbussen. Op een enkele knal na zit het er weer op. We slaan de handen – of wat er van over is – in elkaar en gaan weer aan de bak.
Normaal gesproken kunnen we dan nog een paar weken “afkicken” op hardnekkige geruchten dat de rayonhoofden maar liefst al 7 cm ijs hebben gemeten in de buurt van Bartlehiem, maar niet dit jaar. Al die Friese doorlopers blijven voorlopig in de kast, tenzij je naar de kunstijsbaan gaat. Al met al is het wel een beetje een kouwe kater: als je naar buiten kijkt is er niets winters te zien, behalve dan als je vastzit in het ijs op Antarctica met je ijsbreker. Zelfs in het nieuws is het net alsof de feestdagen niet gebeurd zijn. Berlusconi is weer gewoon in hoger beroep aan het gaan, alle uitkeringsfraudeurs zijn weer aan het werk, en aan het straatbeeld te zien is het Korps Roemeense Accordeonisten ook weer uitgerukt.
Wat we nu dus nodig hebben is nieuws om ons af te leiden, zoals pandabeertjes die geboren worden bij de Apenheul (ja, leg dát maar ’s uit), of verwende minderjarige meisjes die de wereld over zeilen, of minstens iets over dat Gerard Jolig een buitenechtelijk kind gaat krijgen met Patricia Paay. Maar nee. We komen ’s avonds gewoon thuis en kijken naar die steeds dikker wordende laag bruine dennennaalden, terwijl we ons realiseren dat dit weekend in het teken staat van de deprimerende taak om al dat engelenhaar weer in die 35 jaar oude kartonnen doos te proppen en die boom door de gang naar de stoep te sjorren zodat alle portretjes van oma, opa, oom Geurt, en tante Bep op het linoleum stuiteren.
Omdat alles op TV ook al bestaat uit herhalingen dreigt nu het sociale dieptepunt van ganzenborden, mens-erger-je-nieten, of halma; waarbij we heel vals roepen dat het zo gezellig is om weer ’s met z’n allen om de tafel te zitten net zoals vroeger. Ik kan dus eigenlijk alleen maar adviseren om dan gedurende de overgebleven tijd dit weekend eens te denken over hoe ú kunt bijdragen in de vorm van het creëren van ludiek nieuws. Trek eens een bultrug het strand op. Doe ’s gek en prop wat paardenvlees in een koe. Enter een schip namens GreenPeace. Want als het zo doorgaat dan heb ik volgende week helemáál niks meer te melden.
Normaal gesproken kunnen we dan nog een paar weken “afkicken” op hardnekkige geruchten dat de rayonhoofden maar liefst al 7 cm ijs hebben gemeten in de buurt van Bartlehiem, maar niet dit jaar. Al die Friese doorlopers blijven voorlopig in de kast, tenzij je naar de kunstijsbaan gaat. Al met al is het wel een beetje een kouwe kater: als je naar buiten kijkt is er niets winters te zien, behalve dan als je vastzit in het ijs op Antarctica met je ijsbreker. Zelfs in het nieuws is het net alsof de feestdagen niet gebeurd zijn. Berlusconi is weer gewoon in hoger beroep aan het gaan, alle uitkeringsfraudeurs zijn weer aan het werk, en aan het straatbeeld te zien is het Korps Roemeense Accordeonisten ook weer uitgerukt.
Wat we nu dus nodig hebben is nieuws om ons af te leiden, zoals pandabeertjes die geboren worden bij de Apenheul (ja, leg dát maar ’s uit), of verwende minderjarige meisjes die de wereld over zeilen, of minstens iets over dat Gerard Jolig een buitenechtelijk kind gaat krijgen met Patricia Paay. Maar nee. We komen ’s avonds gewoon thuis en kijken naar die steeds dikker wordende laag bruine dennennaalden, terwijl we ons realiseren dat dit weekend in het teken staat van de deprimerende taak om al dat engelenhaar weer in die 35 jaar oude kartonnen doos te proppen en die boom door de gang naar de stoep te sjorren zodat alle portretjes van oma, opa, oom Geurt, en tante Bep op het linoleum stuiteren.
Omdat alles op TV ook al bestaat uit herhalingen dreigt nu het sociale dieptepunt van ganzenborden, mens-erger-je-nieten, of halma; waarbij we heel vals roepen dat het zo gezellig is om weer ’s met z’n allen om de tafel te zitten net zoals vroeger. Ik kan dus eigenlijk alleen maar adviseren om dan gedurende de overgebleven tijd dit weekend eens te denken over hoe ú kunt bijdragen in de vorm van het creëren van ludiek nieuws. Trek eens een bultrug het strand op. Doe ’s gek en prop wat paardenvlees in een koe. Enter een schip namens GreenPeace. Want als het zo doorgaat dan heb ik volgende week helemáál niks meer te melden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten