Laten we even beginnen met: Als u van zalm houdt moet u deze week mijn
column maar overslaan. Of niet, misschien. In de niet aflatende serie
over voedselfraude las ik pas iets over dat er – indirect weliswaar –
rundvlees in gekweekte zalm zou zitten. Nou was ik eerst wel onder de indruk, want hoe prop je een hele koe in een zalm? Maar toen las ik verder.
We hebben het hier over gekweekte zalm, en dus niet de zalm die vrij door rivieren en oceanen zwemt zonder enig idee dat ze ooit in uw blikje terecht komen. Zalm is een vleesetende vis, dus daar is de gelegenheid om er het rundvlees in te frommelen. Dat gaat als volgt: Je begint met een groot net waar honderden zalmen als spreekwoordelijk sardientjes op mekaar gepropt rondzwemmen in een rivier. Vervolgens geeft je ze dus eten waar ze snel dik van worden (vergelijkbaar met de manier waarop je dikke Amerikanen kweekt). Rundvleesafval – dat is dus alle onderdelen die wij niet op ons bord willen hebben, zoals het onderdeel waar de koeienvlaai uit komt, en de neusgaten – werkt hier prima voor. Iedereen die het laatste jaar de media een beetje heeft gevolgd weet dus dat je op deze manier ook paardenvlees in zalm terug zal vinden.
Dit is uiteraard geen scharrel- of uitzwemzalm. Nee, déze zalm woont in een viscommune waar je niet uit kunt ontsnappen, en waar ook geen buitentoilet is. Kortom, de zalm zwemt rond in de “productie” van zichzelf en zijn honderden soortgenoten. Dat geeft niks, behalve dan dat het ontzettend smerig is en de zalm ziek maakt. Maar: dat geeft óók niks; daar geven we de zalm dus antibiotica voor.
Lust u nog zalm? “ja“, zegt u, “want ik eet alleen maar wilde zalm”. Daar zit helemaal geen rund-, paarden- of schapenvlees in en ook geen antibiotica, dus moet jÃj ’s opletten hoe gezond dat is. Ik hoorde tot voor kort ook bij deze groep bijgoochems, en was daar gelukkig mee. Maar nee, ik moest zonodig weer eens een artikel aanklikken.
Want wat blijkt? Die wilde zalm heeft namelijk óók meegeprofiteerd van onze technologie, en recentelijk in het bijzonder van de kernwetenschap. Weet u nog van die reactor in Fukushima, die een beetje lek was? Dat kleine beetje gelekte vloeistof waar niemand zich echt zorgen over hoefde te maken volgens de directie van Fukushima, was voldoende om te zorgen dat uw vis – en dus ook zalm – nu een tikje radioactieve marinade heeft opgelopen, waardoor ze veiliger te gebruiken zijn als leeslampje dan als voedsel. Ik ga u de details besparen, maar als u wilt weten hoe de binnenkant van de zalm er uit komt te zien moet u hier maar ’s kijken. Zalm á la Werner von Braun, moet je maar denken.
Nee, ik blijf voorlopig even van de zalm af. Hadden we dat met z’n allen maar gedaan.
We hebben het hier over gekweekte zalm, en dus niet de zalm die vrij door rivieren en oceanen zwemt zonder enig idee dat ze ooit in uw blikje terecht komen. Zalm is een vleesetende vis, dus daar is de gelegenheid om er het rundvlees in te frommelen. Dat gaat als volgt: Je begint met een groot net waar honderden zalmen als spreekwoordelijk sardientjes op mekaar gepropt rondzwemmen in een rivier. Vervolgens geeft je ze dus eten waar ze snel dik van worden (vergelijkbaar met de manier waarop je dikke Amerikanen kweekt). Rundvleesafval – dat is dus alle onderdelen die wij niet op ons bord willen hebben, zoals het onderdeel waar de koeienvlaai uit komt, en de neusgaten – werkt hier prima voor. Iedereen die het laatste jaar de media een beetje heeft gevolgd weet dus dat je op deze manier ook paardenvlees in zalm terug zal vinden.
Dit is uiteraard geen scharrel- of uitzwemzalm. Nee, déze zalm woont in een viscommune waar je niet uit kunt ontsnappen, en waar ook geen buitentoilet is. Kortom, de zalm zwemt rond in de “productie” van zichzelf en zijn honderden soortgenoten. Dat geeft niks, behalve dan dat het ontzettend smerig is en de zalm ziek maakt. Maar: dat geeft óók niks; daar geven we de zalm dus antibiotica voor.
Lust u nog zalm? “ja“, zegt u, “want ik eet alleen maar wilde zalm”. Daar zit helemaal geen rund-, paarden- of schapenvlees in en ook geen antibiotica, dus moet jÃj ’s opletten hoe gezond dat is. Ik hoorde tot voor kort ook bij deze groep bijgoochems, en was daar gelukkig mee. Maar nee, ik moest zonodig weer eens een artikel aanklikken.
Want wat blijkt? Die wilde zalm heeft namelijk óók meegeprofiteerd van onze technologie, en recentelijk in het bijzonder van de kernwetenschap. Weet u nog van die reactor in Fukushima, die een beetje lek was? Dat kleine beetje gelekte vloeistof waar niemand zich echt zorgen over hoefde te maken volgens de directie van Fukushima, was voldoende om te zorgen dat uw vis – en dus ook zalm – nu een tikje radioactieve marinade heeft opgelopen, waardoor ze veiliger te gebruiken zijn als leeslampje dan als voedsel. Ik ga u de details besparen, maar als u wilt weten hoe de binnenkant van de zalm er uit komt te zien moet u hier maar ’s kijken. Zalm á la Werner von Braun, moet je maar denken.
Nee, ik blijf voorlopig even van de zalm af. Hadden we dat met z’n allen maar gedaan.
boven: 1 - hier gaat het rundvlees in. 2 - hier komt het rundvlees uit. 3 - de reactor
Geen opmerkingen:
Een reactie posten