WIJ ZIEN ZE NIET VLIEGEN

Nu we eindelijk door het Fyra debacle heen lijken te zijn, steekt het Italiaanse Ansaldo Breda toch weer ergens de kop op. We hebben het – voor diegenen dit het allemaal gemist hebben – over het bedrijf dat zich specialiseert in het vervaardigen van spullen die niet, of niet naar behoren werken (ook de helikopters die zij aan de marine hebben verkocht blijken niet te voldoen, om nog maar te zwijgen van vergelijkbare gevechtshålikøpters die 5 jaar geleden aan Denemarken waren geleverd.

Gelukkig hebben we nu eindelijk onze les geleerd. Of? In een poging om wat geld te besparen gaat dezelfde firma nu de JSF assembleren. “Ja maar,” zegt een woordvoerder van defensie, “Ze worden daar dus niet gemaakt, alleen maar in elkaar gezet.” Dat is natuurlijk niet echt een geruststelling, want het is vrij voorspelbaar dat: A – tegen de tijd dat de JSF uiteindelijk wordt geleverd er inmiddels kolonies op Mars zijn (commentaar Ansaldo Breda: “de vertraging kwam omdat de schroevendraaier kwijt was”) en B: de cockpit te klein is voor een Nederlandse luchtmachtpiloot, zodat wij straks gedwongen zijn om missies te laten vliegen door circusdwergen.

Nu is de reputatie van dit Italiaanse bedrijf alom bekend, en kun je jezelf afvragen: “hoe kan een bedrijf dat op uiterst consequente wijze keer op keer slecht werkende bende levert blijven bestaan?” Ik denk dat het antwoord hier op mogelijk is dat de mensen in de overheid die ons veels te dure belastinggeld uitgeven het korte termijngeheugen hebben van een fruitvliegje, óf dat de persoon die tekent voor zo’n batterij treinstellen er meteen uitgewipt wordt om vervangen te worden door een hele nieuwe, goedbedoelende, en onervaren inkoopambtenaar die vóór zijn baan bij de rijksoverheid nog nooit een krant van dichtbij had bekeken. Er na wél, natuurlijk, want dan staat zijn naam er regelmatig in, in verband met miljarden verslindende aanschaf van vliegtuigen die niet vliegen, om maar iets te noemen.

Kunnen we – in het kader van de werkgelegenheid, ook – niet gewoon hier zelf die dingen in elkaar fietsen? Gewoon van dat we net zoals bij Ikea gewoon een doos met onderdelen van een JSF krijgen met bouwtekening en inbus sleuteltje?
Of net zoals vroeger in zo’n doos met afbeelding van het voltooide product alles keurig aan een plastic stripje, met een tubetje modelbouwlijm? Lijkt me helemaal geweldig, want dan kunnen we aan niemand anders de schuld geven als het landingsgestel bijvoorbeeld aan de staartvin gelijmd is.

Een prettige bijkomstigheid zou dan zijn dat Ansaldo Breda dan via een nieuwe bedrijfsstrategie een ander marktsegment in zou moeten. Ik denk aan pizza’s, bijvoorbeeld – iets waar Italianen traditioneel wél goed in zijn. Hoewel je dan waarschijnlijk wel weer tegen andere dingen aan zult lopen zoals van dat de pizza te laat is, de olijven steeds in brand vliegen, en de ansjovis niet werkt.

TERUG NAAR AF: LUISTEREN

Alsof je middenin een boek van John Le Carré zit: niet één, maar wel twee dubbelspionnen die in Duitsland voor de Verenigde Staten aan het spioneren waren. Dat zijn er dan effectief dus vier, lijkt mij – twee dubbelspionnen. En alle twee binnen een maand betrapt. Kijk, vroeger werden die mensen pas gevonden nadat ze al jaren weer terug waren in het moederland, al dan niet met bontmuts en kaartjes voor de militaire parade in Moskou. Blijkbaar zit ook in de spionnenbranche de klad.

In een wereld waar zelfs de Chinezen al weten dat je gewoon op afstand kunt inbreken op overheidssystemen lijkt het bijzonder oubollig om nog uitzendspionnen in dienst te hebben. Aan de andere kant zijn Amerikanen natuurlijk wel bekend om het principe van dat als iets niet werkt, je het tóch blijft proberen onder het motto: “Wij maken wel uit of je democratie wilt of niet.” Misschien is het wel nostalgie, geboren uit aan de ene kant het gevoel dat je niet écht kunt zeggen dat je spioneert zonder van die mannen in regenjassen en gleufhoeden, en aan de andere kant dat het leven veel spannender was toen je nog sinistere Oostblok vijanden had.

Ondertussen zijn de Duitsers (waarvan je vroeger de spionnen kon herkennen aan de lange leren jas en de nadrukkelijke bratwurstlucht) not amused, en hebben zij de CIA vertegenwoordiger het land uitgezet. De CIA vertegenwoordiger – voor diegenen die dat nog niet wisten – is iemand die openlijk in de CIA zit en die je dus probleemloos het land kunt uitzetten omdat hij niets van spionneren weet. De mensen die blijven zitten maar op schalkse wijze te boek staan als conciërges of toiletjuffrouwen zijn natuurlijk de échte spionnen.

Maar: de romantiek is er wel af tegenwoordig, van de spionage. Je kan nooit meer eens in een duikerpak aan land komen om daaronder dan een smetteloos witte smoking aan te hebben (gestreken, vooral), of stiekum documenten fotograferen met zo’n veels te dure maar wel hele kleine Minox camera (want je kunt de filmpjes niet meer wegbrengen omdat alle fotowinkels uitgestorven zijn). Kijk, in dié tijd kreeg je wel gekwalificeerde sollicitanten voor een baan als spion. Wat is er nou spannender dan ’s avonds fotograferen en overdags mensen prikken met vergiftigde paraplu’s? Niks toch?

Tegenwoordig gaat alles elektronisch, waarmee je dus alleen maar verveelde ICT'ers aantrekt, en die maken hun handen allen maar vuil aan een toetsenbord of hoogstens een koptelefoon – en dan gewoon in een kantoor, niet in zo’n busje waar altijd op stond dat je eigenlijk van een loodgietersbedrijf was en op de een of andere manier al drie dagen op dezelfde plek (met parkeerverbod) stond om ergens een kraanleertje te vervangen. Dàt was tenminste onopvallend. Al dat gehack van tegenwoordig is gewoon te min voor een zichzelf respecterende spion.

Kunnen we niet gewoon weer terug naar de tijd waar spionnen spionnen waren, en alle films nog fijn zwart-wit? Nee? Welles, Orson!

VÓÓR DE FILE

Terwijl Amerika vandaag in de ban is van hun Onafhankelijkheidsdag – de bekende 4Th of July, waarbij het verbreken van banden met het toen nog British Empire (tegenwoordig “Dat eiland met lauw bier”) wordt gevierd met hotdogs en lauw en laf bier (ja, 200 jaar ontwikkeling brengt wat teweeg!) vieren wij hier in Nederland het Aanbreken Van De Zomervakantie. 

Deze nationale feestdag die (bijna) samenvalt met het feest van Sint Salarius, en vanmiddag om een uur of 4 gepaard gaat met het hysterisch gejuich van leerkrachten in de desbetreffende regio’s, leidt zoals wij weten tot diverse activiteiten die nodig zijn voor het doen van de Massale Uittocht aanstaande maandag. Activiteiten die niet kunnen worden overgeslagen omdat anders het risico bestaat dat de zomervakantie verstoord wordt doordat ze in het buitenland straks tóch moeten gebeuren, en vooral dan in het buitenlands, waar de meeste Nederlanders geen fromage van hebben gegeten.

Als eerste komt het Zoeken Naar De Tentstokken. Dit vindt meestal plaats in de kelder of op zolder waarbij de uitdaging is om te bepalen welke tentstokken er bij welke tent horen, en er altijd toe leidt dat u straks in Vaison La Romaine (wél mooi, daar) de stokken bij u heeft van de bungalowtent die u in 1982 aan uw schoonouders heeft gegeven, en die allemaal dus veels te lang/dik zijn.

Op een andere etage vindt ondertussen plaats Het Kijken Of De Bikini Van Vorig Jaar Nog Past, steevast gevolgd door de Plotselinge Paniektocht Naar Perry Sport (steevast gevolgd door de hartverzakking als u ziet wat 3 ½ vierkante decimeter aan felgekleurd lycra kost, tegenwoordig. Kijk, ú weet gewoon dat u er niet uitziet in die Speedo van 2001 met die benen die de kleur hebben van of u na 2 jaar eindelijk uit het gips bent. Ú heeft dat al jaren geleden naast u neergelegd. En bovendien kunt u toch niet verstaan wat al die buitenlanders zeggen terwijl er lachend naar u gewezen wordt. Maar nee. Perry Sport, en financiële aderlating.

Ook nodig is het Controleren Of Onze Opladers Wel Werken Op Het Lichtnet Van (vul zelf een bestemming in), want als straks die Aaipeds en Smaartfoons en Pleestations niet werken bent U gedwongen om gezamenlijke activiteiten te doen op vakantie, terwijl u dat juist eens wilt vermijden, en van dat de dobbelstenen van het mens-erger-je-niet al jaaaaren kwijt zijn. Dus voor je het weet moet je dan het Gesprek Met Diepgang voeren, en daar knapt eigenlijk niemand van op. Tip: Er zijn universeel-opladers verkrijgbaar met allemaal verschillende losse stekkertjes waarvan de juiste er nooit bij zitten. Kijk, heb ik u weer 14,95 bespaard.

Over het eventuele schoonmaken van de caravan ga ik niks meer zeggen want daar heb ik al wel eens stukjes aan gewijd, en daar heeft u toch geen tijd voor want u moet de caravan nog schoonmaken.