En wéér he? Elke keer denk ik dat ik uitgepraat ben over voedselfraude, paardenvlees in rundvlees, en zo. Ook al was de discussie wat uitgelopen via de scharreleierfraude en visfraude. Maar nee. Net toen ik lekker ging zitten om u te berichten over de gi-gan-tiese overwinning in de zwarte pieten affaire (want die mogen nu geen grote oorringen meer bij de intocht, dus daar zullen al die mensen die vinden dat - vul zelf een kleur in - Piet gewoon moet kunnen nu toch wel van op hun neus kijken), ging het weer mis.
Want wat gebeurt er? Ik sla de Google open op de pagina met nieuws, en ik word meteen geconfronteerd met een verhaal over dat er in FairTrade Chocoladeletters bijna geen FairTrade chocolade zit (volgens een officiële woordvoerster van FairTrade, nota beide bene). Net zoals bij Groene Stroom (waar ook geen fairtrade chocolade in zit) worden wij als consument weer eens voor het milieuvriendelijke lapje gehouden. Maar ongeveer één procent van uw letter (zelfs als u Willem heet) is fairtrade. De rest bestaat uit chocola van boeren die voor hun cacaobonen gewoon peanuts krijgen, als u begrijpt wat ik bedoel.
Het zal bij de fairtrade koffie dan ook wel zo zitten, dacht ik nog. Maar het roept wel de vraag op of Sinterklaas hier al van af wist, en gewoon altijd zijn mond heeft gehouden. Want: geen Sinterklaas, dan ook geen chocoladeletters. Dus, nieuwsgierig geworden zocht ik de website van fairtrade.nl op, en klikte op de link naar “ons verhaal”. En begon vervolgens smakelijk te lachen, want: “Wij zijn het merk van de eerlijke producten”. Na het lezen over de chocola was ook de alinea “Binnen Fair Trade Original hebben wij een eigen manier van zakendoen. (ja, daar zijn we nu wel achter) …Want onze eindeloos lekkere producten hebben ook nog eens eindeloos veel effect op de makers ervan: koffieboeren in Latijns-Amerika, theeplukkers in Afrika, rijstboeren in Thailand. Ook deze lijst is eindeloos. Dit alles doen we al heel erg lang. Het is onze specialiteit, zeg maar”
Terug naar het krantenartikel (dat vandaag in Het Parool stond) was er vervolgens een hele verhandeling over “eerlijke chocola”. Ik denk persoonlijk dat chocola niet eerlijk of oneerlijk is, net zo min als dat sigaretten mensen doodmaken (dat doen de mensen zélf door die sigaretten in brand te steken en de rook te inhaleren). Ik denk alleen wel dat er een hele iets-minder-eerlijke industrie is die ontdekt heeft dat er een paar grote en voorspelbare knoppen zijn die je kunt indrukken om de consument naar een product toe te sturen. De knoppen Groen en Schuldgevoel, om er maar ’s twee te noemen.
Dat gaat zo: je adverteert een product met een aardig verhaal over hoe die cacaoboon persoonlijk geplukt is door meneer M’Guano uit Eritrea, of een van zijn 17 echtgenotes. En dat hij daarvoor ook een goeie prijs betaald krijgt. Maar dat kan alleen maar doorgaan als u elke week een paar pond van zijn koffiebonen er doorheen jaagt, dat spreekt. U draagt bij aan het persoonlijke welzijn van M’Guano, en tevens aan de mogelijk voor hem om echtgenote nummer 19 aan te schaffen. Een mooi gebaar. Behalve dan dat er in elk pond koffie maar twee “eerlijke” bonen zitten en de rest gewoon uit het pakhuis van Douwe Egberts of een vergelijkbaar bedrijf komt, en er zo wel een FairTrade plakkertje op mag waar de prijs door omhoog gaat.
Gelukkig zijn er nog uitzonderingen: mijn blog, bijvoorbeeld, die uit milieuoverwegingen niet op papier verkrijgbaar is en alleen via groene energie vervaardigd word, en geheel voor niets. En dat terwijl ik als kind al zo geleden heb.
Want wat gebeurt er? Ik sla de Google open op de pagina met nieuws, en ik word meteen geconfronteerd met een verhaal over dat er in FairTrade Chocoladeletters bijna geen FairTrade chocolade zit (volgens een officiële woordvoerster van FairTrade, nota beide bene). Net zoals bij Groene Stroom (waar ook geen fairtrade chocolade in zit) worden wij als consument weer eens voor het milieuvriendelijke lapje gehouden. Maar ongeveer één procent van uw letter (zelfs als u Willem heet) is fairtrade. De rest bestaat uit chocola van boeren die voor hun cacaobonen gewoon peanuts krijgen, als u begrijpt wat ik bedoel.
Het zal bij de fairtrade koffie dan ook wel zo zitten, dacht ik nog. Maar het roept wel de vraag op of Sinterklaas hier al van af wist, en gewoon altijd zijn mond heeft gehouden. Want: geen Sinterklaas, dan ook geen chocoladeletters. Dus, nieuwsgierig geworden zocht ik de website van fairtrade.nl op, en klikte op de link naar “ons verhaal”. En begon vervolgens smakelijk te lachen, want: “Wij zijn het merk van de eerlijke producten”. Na het lezen over de chocola was ook de alinea “Binnen Fair Trade Original hebben wij een eigen manier van zakendoen. (ja, daar zijn we nu wel achter) …Want onze eindeloos lekkere producten hebben ook nog eens eindeloos veel effect op de makers ervan: koffieboeren in Latijns-Amerika, theeplukkers in Afrika, rijstboeren in Thailand. Ook deze lijst is eindeloos. Dit alles doen we al heel erg lang. Het is onze specialiteit, zeg maar”
Terug naar het krantenartikel (dat vandaag in Het Parool stond) was er vervolgens een hele verhandeling over “eerlijke chocola”. Ik denk persoonlijk dat chocola niet eerlijk of oneerlijk is, net zo min als dat sigaretten mensen doodmaken (dat doen de mensen zélf door die sigaretten in brand te steken en de rook te inhaleren). Ik denk alleen wel dat er een hele iets-minder-eerlijke industrie is die ontdekt heeft dat er een paar grote en voorspelbare knoppen zijn die je kunt indrukken om de consument naar een product toe te sturen. De knoppen Groen en Schuldgevoel, om er maar ’s twee te noemen.
Dat gaat zo: je adverteert een product met een aardig verhaal over hoe die cacaoboon persoonlijk geplukt is door meneer M’Guano uit Eritrea, of een van zijn 17 echtgenotes. En dat hij daarvoor ook een goeie prijs betaald krijgt. Maar dat kan alleen maar doorgaan als u elke week een paar pond van zijn koffiebonen er doorheen jaagt, dat spreekt. U draagt bij aan het persoonlijke welzijn van M’Guano, en tevens aan de mogelijk voor hem om echtgenote nummer 19 aan te schaffen. Een mooi gebaar. Behalve dan dat er in elk pond koffie maar twee “eerlijke” bonen zitten en de rest gewoon uit het pakhuis van Douwe Egberts of een vergelijkbaar bedrijf komt, en er zo wel een FairTrade plakkertje op mag waar de prijs door omhoog gaat.
Gelukkig zijn er nog uitzonderingen: mijn blog, bijvoorbeeld, die uit milieuoverwegingen niet op papier verkrijgbaar is en alleen via groene energie vervaardigd word, en geheel voor niets. En dat terwijl ik als kind al zo geleden heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten