vrijdag 28 maart 2014

CULTUREEL ZWERFGOED


Heeft u dat ook wel eens gemerkt? Situatie: Je hebt een klein stukje plakband aan je vinger zitten waar je maar niet vanaf komt. Eerst zit het aan je vinger, dan aan je broek, je jasje, je bureau, je polshorloge. Elke keer denk je dat je d’r af bent, maar steeds komt het ergens anders weer tevoorschijn. Zoiets dergelijks hebben we nu ook met een onderwerp waar we landelijk onze adem voor in houden (zit u stevig?) Zwarte Piet.

Ik zag het in het NRC van vandaag: “Het Nederlands Centrum voor Volkscultuur en Immaterieel Erfgoed is met alle betrokken partijen in overleg over de toekomst van Zwarte Piet. Dat zegt directeur Ineke Strouken vandaag in het AD.“ Dat bedoel ik. Elke keer denken we dat die discussie pas weer in november op gang gaat komen, maar nee: net zoals het spreekwoordelijke stukje plakband blijft onze meest verguisde medewerker van de Sint steeds weer tevoorschijn komen. Nog even, en Amnesty International gaat zich er mee bemoeien, of Unicef. Om James Woods te citeren: “om mijn mening hier over te geven kan ik helaas niet hard genoeg ruften” (dat was tegen Clint Eastwood, in True Crime).

Gelukkig hadden wij wat afleiding dankzij de Nucleaire Top waar wij van Obama nog een leuke opsteker aan overhielden voor het Rijksmuseum, en Rembrandt. Het enige dat wel een beetje opviel was al die foto’s waar, náást Obama, Rutte steeds weer opdook (weer zo’n stukje plakband), en mij vreselijk deed denken aan wethouder Hekking van het fictieve dorp Juinen. Heeft-ie in elk geval straks wel leuke foto’s voor zijn memoires natuurlijk. En als hij daar aan toekomt, is er ook tijd voor Engelse les. What in de barrel sits versauers not. Let maar ’s op.


 
Maar: eerst moest hij even op het jeugdjournaal – op zijn eigen verzoek – om de bange kindjes van Nederland gerust te stellen. Vond ik wel een leuk gebaar, maar is natuurlijk ook weer een geweldige opsteker voor die andere man met dat enge blonde kapsel. Als hij ook maar een windje laat in de media staat gelijk iedereen op zijn achterste benen. Inclusief, blijkt nu, de verse Amerikaanse ambassadeur. Waaruit maar weer blijkt dat ook slechte publiciteit toch publiciteit is.

Meer plakbandjes: Dat vliegtuig dat maar blijft opduiken terwijl het voorlopig nog niet eens écht is opgedoken. Sterker nog – het is waarschijnlijk néérgedoken. De vraag is: op welke plek. Wat je mij niet wijsmaakt is dat als je op duizenden kilometers afstand één enkele Al Quaeda terrorist kunt vinden met een druk op de knop (gooi nog ’s een verse drone op het vuur), je een heel vliegtuig )68x68 meter) met 239 passagiers kunt zoek knoeien. Ik denk dat de CIA en de NSA al lang weten waar dat ding is, maar dat er iets aan boord is dat niet gevonden mag worden (ik denk hier bijvoorbeeld aan de resultaten van de CITO test van George Bush jr.)

Gelukkig is het zo weekend, en deze keer krijgen we daar zomaar een uur korting op in de vorm van het ingaan van de zomertijd. Dat betekent in de praktijk dat uw zaterdagnacht korter is en dat we bij het stappen dus iets meer vaart achter het drinken moeten zetten. Mocht dat uit de hand lopen, dan kunt u met uw veels te dure smart Phone via Google Naps een goeie plek vinden oom een tukje te doen voordat u straks van uw óók veels te dure Gazelle dondert. Tis maar dat u het weet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten