Wat wás het lekker weer deze week. Van dat weer waarbij ik aan het
begin van de werkdag al iets had van dat het een perfecte dag was om de
hele middag met een boek op een terras zachtjes voor mij uit te zitten
drinken. Dat is mij ook een paar keer gelukt, dus ik mag niet mopperen.
Mijn favoriete terras heeft uitzicht op een zeer populaire ijssalon hier
in Enschede, en ook daar leek het wel alsof ze roomijs morgen wettelijk
gaan verbieden. Hele volksstammen liepen gelukzalig slobberend aan een
handgedraaide cornetto langs waarbij je dan ook zo’n plakkerig straaltje
pistache-ijs in de rechtermouw zag lopen.
Wat mij dan weer opvalt, is dat Nederlanders een volk zijn dat graag lopend eet (etend loopt?). Amerikanen knagen achter het stuur, maar de Nederlander wil graag wandelend genieten van een versnapering, hetgeen vaak oplevert dat een gedeelte op de revers van het jasje terechtkomt, of op andere kledingstukken. Nou zou je denken dat ons landelijk modebeeld hier al lang geleden op had ingespeeld, maar nee. Voorlopig zien we bij C&A (Cheap & Awful, voor de kijkers thuis) nog geen zomerkostuums in de kleur “fritessaus”, of vrolijke regenjacks met “kibbeling” motief.
Dit lijkt me een gat in de markt. Ik zie de nieuwe H&M zomercollectie overhemden al voor me: licht getailleerd, easy iron, en leverbaar in aardbei, pistache, mokka, malaga, chocola, en banaan – in vlek werend rayon”. En als je niet van ijs houdt kun je altijd nog de “espresso” lijn proberen of – voor de uitsmijter-eters – iets met een motief van eidooier en ham en kaas. Volgens mij zijn hier vrachten met geld mee te verdienen.
Een ander bijverschijnsel van lekker weer in het voorjaar is dat de gemiddelde voorbijganger zich gelijk heel stoer in veels te dunne kleding naar buiten begeeft zodat je ineens veel blauw-wit kippenvel tussen de korte broek en de sokken in sandalen ziet, en bij de dames twee plekken om je paraplu aan op te hangen. ’s Zomers heb je dat niet, maar dan staat die paraplu natuurlijk ook thuis in de gang, klaar om op speelse wijze nét om te vallen als u de voordeur inloopt, en u nu dus met de paraplu tussen de benen omdondert zodat u in één klap A: twee zere knieën hebt, en B: met een grote boog die vier containers met afhaalchinees de kamer in gooit. Maar: dat is van de zomer pas.
Wat mij ook opviel deze week is dat er stevig gejongd is recentelijk, want de hele Grote Markt was één groot parkeerterrein voor van die veels te brede dubbele kinderwagens die nergens doorheen passen en die op de een of andere manier altijd in paar-verband (ik bedoel dus dat er TWEE van die ondingen bij elkaar staan) omringd zijn door twee á zestien pratende mensen die daarmee alle voetgangers- en fietsverkeer in de binnenstad effectief onmogelijk maken (dubbele kinderwagen + dubbele kinderwagen = kwetterende samenscholing).
Gelukkig volg ik al dat gebeuren op afstand, en door de relativerende lens van een glas fijn Belgisch bier. Waardoor ik gewoon kan wachten tot ik weer een duidelijke exit-strategie heb zonder over kinderwagens heen te fietsen, of bekibbelingd te worden. Het vergt wat geduld, maar er zit ook een positieve kant aan. Ja. Doe mij er nog maar eentje, ober.
Wat mij dan weer opvalt, is dat Nederlanders een volk zijn dat graag lopend eet (etend loopt?). Amerikanen knagen achter het stuur, maar de Nederlander wil graag wandelend genieten van een versnapering, hetgeen vaak oplevert dat een gedeelte op de revers van het jasje terechtkomt, of op andere kledingstukken. Nou zou je denken dat ons landelijk modebeeld hier al lang geleden op had ingespeeld, maar nee. Voorlopig zien we bij C&A (Cheap & Awful, voor de kijkers thuis) nog geen zomerkostuums in de kleur “fritessaus”, of vrolijke regenjacks met “kibbeling” motief.
Dit lijkt me een gat in de markt. Ik zie de nieuwe H&M zomercollectie overhemden al voor me: licht getailleerd, easy iron, en leverbaar in aardbei, pistache, mokka, malaga, chocola, en banaan – in vlek werend rayon”. En als je niet van ijs houdt kun je altijd nog de “espresso” lijn proberen of – voor de uitsmijter-eters – iets met een motief van eidooier en ham en kaas. Volgens mij zijn hier vrachten met geld mee te verdienen.
Een ander bijverschijnsel van lekker weer in het voorjaar is dat de gemiddelde voorbijganger zich gelijk heel stoer in veels te dunne kleding naar buiten begeeft zodat je ineens veel blauw-wit kippenvel tussen de korte broek en de sokken in sandalen ziet, en bij de dames twee plekken om je paraplu aan op te hangen. ’s Zomers heb je dat niet, maar dan staat die paraplu natuurlijk ook thuis in de gang, klaar om op speelse wijze nét om te vallen als u de voordeur inloopt, en u nu dus met de paraplu tussen de benen omdondert zodat u in één klap A: twee zere knieën hebt, en B: met een grote boog die vier containers met afhaalchinees de kamer in gooit. Maar: dat is van de zomer pas.
Wat mij ook opviel deze week is dat er stevig gejongd is recentelijk, want de hele Grote Markt was één groot parkeerterrein voor van die veels te brede dubbele kinderwagens die nergens doorheen passen en die op de een of andere manier altijd in paar-verband (ik bedoel dus dat er TWEE van die ondingen bij elkaar staan) omringd zijn door twee á zestien pratende mensen die daarmee alle voetgangers- en fietsverkeer in de binnenstad effectief onmogelijk maken (dubbele kinderwagen + dubbele kinderwagen = kwetterende samenscholing).
Gelukkig volg ik al dat gebeuren op afstand, en door de relativerende lens van een glas fijn Belgisch bier. Waardoor ik gewoon kan wachten tot ik weer een duidelijke exit-strategie heb zonder over kinderwagens heen te fietsen, of bekibbelingd te worden. Het vergt wat geduld, maar er zit ook een positieve kant aan. Ja. Doe mij er nog maar eentje, ober.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten