Stel, je gaat naar Amsterdam als buitenlandse toerist. Dit doe je
voornamelijk om het Anne Frank huis te bezichtigen en in het Rijksmuseum
je overdag te vergapen aan schilderijen terwijl je op de nacht wacht.
Je gaat daar natuurlijk niet heen om volkomen legaal sigaretjes te roken
die gevuld zijn met pizzakruiden, of schaars geklede dames achter glas
te bezichtigen. Welnee. (wist u trouwens dat die rode lampjes er zijn
zodat het vlees er vers uit ziet?)
Ja, o-hof… je gaat naar het Leidseplein om de pretsigaretten helemaal over te slaan en direct aan de kook te gaan. Niet dat ik persoonlijke ervaring heb, maar het is vrij algemeen bekend dat je daar vreselijk wakker en behoorlijk agressief van wordt (en blijkbaar ook van dat je er wel pap van lust, als u begrijpt wat ik bedoel). Als dat dus het doel is van je excursie naar Amsterdam, kan je lelijk bedrogen uitkomen want er wordt (volgens de media) met regelmaat in plaats van kook witte heroïne verkocht. In een losse vergelijking is dat ongeveer van dat je in de lift naar het dakterras stapt, maar voor je het weet in de ondergrondse parkeergarage beland bent. Of: van dat je denkt op een skateboard te springen, maar op het moment dat je voeten contact maken je in een teil met 30cm superlijm staat.
Nu zal het mij op zich worst weten wat jij als toerist met je neusgaten doet – als ik er maar niet naar hoef te kijken. Maar het probleem is nu zo ernstig dat de gemeente gemeend heeft er goed aan te doen om overal informatieve borden op te hangen om je op het hart te drukken (in wel 25 talen waaronder Esperanto en Swahili) dat je wel controleert of je echt wel kook aanschaft. Kijk, dát is weer Amsterdam ten top: Uit klantgerichtheid (want toerisme is goed) maken we de doelgroep duidelijk dat ze wel de juiste drugs moeten aanschaffen, natuurlijk.
Nu is mij wel toevertrouwd om dit soort verhalen onmiddellijk door te trekken naar een ogenschijnlijk logische, maar natuurlijk totaal uit het verband getrokken conclusie. Ik voorzie dan ook in de hoofdstad straks labels op lijmtubes met zoiets als: “Geschikt voor leer, glas, plastics, metaal. Ongeschikt voor snuiven” en bij oude jenever “drink met mate, of reserveer nu alvast een blindengeleidehond”. Ook is het dan voorspelbaar dat voor de uitgang van “die” koffieshops een wegwijzer wordt geplaatst met vermelding van het dichtstbijzijnde Ben en Jerry’s verkooppunt. Als je die niet snapt moet je er ook maar ’s een opsteken.
En waarom alleen met de geestverruimende middelen? Amsterdam, bekend om bijna iedere activiteit die elders verboden is (hoewel er wel dingen van de lijst zijn geschrapt, zoals bijvoorbeeld het zogenaamde palingtrekken) kan natuurlijk nog veel meer doen om de toerist goed advies te geven over zijn elders niet geaccepteerde hobby’s. Ik stel dan ook voor dat men zich terdege vergewist van de echte status van die dame achter glas, waarbij ik ook ruimte zie voor een van gemeentewege aangebracht gevelbord waarop staat: “echte, niet gesmokkelde of onder druk gezette, uitloop prostituee”. Dan voel je je meteen een stuk veiliger.
En zeg nou niet dat ik niet zo moet ouwehoeren.
Ja, o-hof… je gaat naar het Leidseplein om de pretsigaretten helemaal over te slaan en direct aan de kook te gaan. Niet dat ik persoonlijke ervaring heb, maar het is vrij algemeen bekend dat je daar vreselijk wakker en behoorlijk agressief van wordt (en blijkbaar ook van dat je er wel pap van lust, als u begrijpt wat ik bedoel). Als dat dus het doel is van je excursie naar Amsterdam, kan je lelijk bedrogen uitkomen want er wordt (volgens de media) met regelmaat in plaats van kook witte heroïne verkocht. In een losse vergelijking is dat ongeveer van dat je in de lift naar het dakterras stapt, maar voor je het weet in de ondergrondse parkeergarage beland bent. Of: van dat je denkt op een skateboard te springen, maar op het moment dat je voeten contact maken je in een teil met 30cm superlijm staat.
Nu zal het mij op zich worst weten wat jij als toerist met je neusgaten doet – als ik er maar niet naar hoef te kijken. Maar het probleem is nu zo ernstig dat de gemeente gemeend heeft er goed aan te doen om overal informatieve borden op te hangen om je op het hart te drukken (in wel 25 talen waaronder Esperanto en Swahili) dat je wel controleert of je echt wel kook aanschaft. Kijk, dát is weer Amsterdam ten top: Uit klantgerichtheid (want toerisme is goed) maken we de doelgroep duidelijk dat ze wel de juiste drugs moeten aanschaffen, natuurlijk.
Nu is mij wel toevertrouwd om dit soort verhalen onmiddellijk door te trekken naar een ogenschijnlijk logische, maar natuurlijk totaal uit het verband getrokken conclusie. Ik voorzie dan ook in de hoofdstad straks labels op lijmtubes met zoiets als: “Geschikt voor leer, glas, plastics, metaal. Ongeschikt voor snuiven” en bij oude jenever “drink met mate, of reserveer nu alvast een blindengeleidehond”. Ook is het dan voorspelbaar dat voor de uitgang van “die” koffieshops een wegwijzer wordt geplaatst met vermelding van het dichtstbijzijnde Ben en Jerry’s verkooppunt. Als je die niet snapt moet je er ook maar ’s een opsteken.
En waarom alleen met de geestverruimende middelen? Amsterdam, bekend om bijna iedere activiteit die elders verboden is (hoewel er wel dingen van de lijst zijn geschrapt, zoals bijvoorbeeld het zogenaamde palingtrekken) kan natuurlijk nog veel meer doen om de toerist goed advies te geven over zijn elders niet geaccepteerde hobby’s. Ik stel dan ook voor dat men zich terdege vergewist van de echte status van die dame achter glas, waarbij ik ook ruimte zie voor een van gemeentewege aangebracht gevelbord waarop staat: “echte, niet gesmokkelde of onder druk gezette, uitloop prostituee”. Dan voel je je meteen een stuk veiliger.
En zeg nou niet dat ik niet zo moet ouwehoeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten