Deze
week stond een beetje in het thema van de Koninklijke baby in Engeland en hoe
die dan wel zou gaan heten. Hele bataljons Facebook gebruikers speculeerden
zich een slag in de rondte en helaas is er uiteindelijk dan gekozen voor
“Alexander”, terwijl ik natuurlijk hoopte dat we uiteindelijk Prins LaShonda
Frodo Moon Unit Fergus zouden krijgen. Zou geen primeur zijn, want Frank Zappa
noemde zijn dochter ooit al Moon Unit. Een kennis van mij opperde ook dat, als
je 15 jaar op een onbewoond eiland zou hebben gewoond, en je Prince Charles en
Camilla uit de limo zag stappen, je waarschijnlijk zou denken dat Lady Di zich
behoorlijk had laten gaan.
Verder
ging het weer over het weer dat weer behoorlijk huishield. Subtropische
temperaturen in het begin van de week zorgden voor een duidelijke omzetstijging
in sector Belachelijke Badkleding en Sandalen Voor Mannen Die Hun Sokken Nooit
Uitdoen, en ook kwamen wij er zo achter dat je in de trein geen raampje meer
kan openzetten zodat al die reizigers in één keer wisten hoe de hond zich voelt
in uw geparkeerde Fiat Pinda. Met 34 graden was het natuurlijk ook wel
onbehoorlijk heet, en iedereen die nog een snipperdagje overhad, tuinde daar
met open ogen in natuurlijk. Maar: nét toen wij bij de Wibra naar buiten liepen
met iets dat op 50 meter sprekend op een veels te dure Speedo leek, ging het
ineens licht onweren en stortregenen zodat er in Limburg hele campings moesten
worden geëvacueerd en bomen omwaaiden en wij ineens ons eigen Hurrikeen
Katrientje hadden, maar dan zonder Cajun food. Ik bedoel maar: als Nederland bedoeld was als vakantiebestemming dan
zou je dat toch minstens aan het weer moeten merken. Hoe onduidelijk kan het
zijn?
Dan
hadden we op de valreep nog een probleem in het Belgische Tessenderlo waar ze
(waarschijnlijk om óók eens in het nieuws te komen, en bij gebrek aan
bultruggen, Fyra’s, en Koninklijke baby’s) een hangbuikzwijnenplaag (scrabble
score!) hadden. Dat kwam zo: mensen namen die hangbuikzijnen als huisdier in
plaats van ze op te eten. Maar toen de zwijnen het formaat bereikten van een
bescheiden stacaravan veranderden de eigenaars van gedachten (dit vast ook in
verband met het verschijnsel dat een hangbuikzwijn niet op de kattenbak gaat en
in één dag een mestproductie heeft die vergelijkbaar is met wel 15 van die
dampende bouviers), en werden de beesten gewoon vrijgelaten.
Daar
is wel een (gastronomische) oplossing voor, maar een volwassen hangbuikzwijn is
niet echt geneigd om daar zonder slag of stoot aan mee te werken. In de
tussentijd hadden ze dus wél de gelegenheid om met andere vrijgelaten
lotgenoten eens stevig van bil te gaan, en toen hadden ze in Tessenderlo wel
een (wag effe…daar komt-ie...) BIG problem. Inmiddels is het merendeel van de
zwijnen gevangen, zodat men daar nu ook circa 20 liefdevolle gezinnen zoeken
met plek voor een huisdier dat min of meer zijn eigen postcode heeft.
Hopelijk
biedt volgende week weer weer waar we wat mee kunnen, en nieuws dat niet ruikt
naar komkommertijd. Dan kan ik er tenminste
wat mee. Deze week zwijn ik er een beetje tussenuit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten