IS MOBY DIK?

Afgelopen december was er nogal wad te doen over een bultrug die eerst het gore lef had om aan te spoelen op de Razende Bol bij Texel, en net voor zijn dood te veranderen van een mannetje (Johannes) in een vrouwtje (Johanna). Dit vanwege een klein detail dat onze wetenschappers hadden gemist. Zo’n walvispenis van ca. 2,75 meter, daar kijk je zó overheen, namelijk. Na veel getouwtrek over wie er nou het meeste verstand van had (ongeveer tot het moment waarop het toch al te laat was), werd Johanna verwerkt tot…

…een nieuwe energiebron, blijkt nu. Van walvis tot energiebron is blijkbaar een heel haalbaar traject. Uit bultrug Johanna is 1600 liter vet en 4000 kilo meel (niet zelfrijzend) gehaald. "Dan kom je uiteindelijk op ongeveer 18 MWh aan energie. Het gemiddelde elektriciteitsverbruik van een Nederlands gezin is zo'n 3500 KWh per jaar. Dat betekent dat Johanna op dit moment vijf Nederlandse gezinnen een jaar van stroom voorziet", zegt Tom Doomen van afvalverwerkingsbedrijf Rendac.

Om het iets concreter te maken, schildert Doomen een prachtig plaatje. Hij vergelijkt het proces met een worst. "Als je bijvoorbeeld hard in een worst knijpt, dan houd je een smeuïge substantie in je handpalm terwijl het vet langs je pols druipt. Dat gebeurde ook met Johanna. Hmm… dat was natuurlijk weer iets te veel informatie voor mij. Want wie heeft Johanna uitgeknepen? En met z’n hoevelen? Daar ga ik nog wel wat nare dromen aan overhouden. 

Het meel wordt opgekocht door een energiebedrijf als brandstof en het vet verkopen we aan de petrochemische industrie." Het vet wordt bijvoorbeeld verwerkt in motorolie.

De enige vraag over bultrugenergie is dan of je als gebruiker dan ook een jaar lang wordt geconfronteerd met de lucht van belegen bultrug, of dat de walvis op afstand wordt “uitgebaat”.

Het brengt je wel op ideeën, natuurlijk. Want als één bultrug 5 gezinnen voor een jaar van stroom kan voorzien, is het dan ook de overweging waard om bijvoorbeeld gemeentebussen te laten rijden met een potvis op het dak (ziet er ook ludiek uit), en dat we dan dus nóg groener zijn met ons openbaar vervoer? En: werkt dit alleen voor zeezoogdieren? Of is het juist de blubber die het ‘m doet?

Als dat laatste het geval is kunnen we twee maatschappelijk problemen in één klap oplossen, namelijk.

Laten we zeggen dat we per eengezinswoning met een vierpersoons huishouden de energiekosten kunnen reduceren met 75% via één volwassene met obesitas, die op zolder komt wonen. Dan kunnen we A: de landelijke energiekosten radicaal verlagen (waardoor we weer meer gas kunnen exporteren, en dat is weer dan goed voor de economie), B: mensen met obesitas rustig laten doorgrazen want ze dragen bij aan het welzijn en de economie en hoeven nooit meer op dieet, en C: Het stimuleert de economie ook in de zin van dat bedrijven zoals McDonalds en Burger King een essentiële schakel vormen in het nationaal energiebeleid. Ik wordt nog ’s minister van economie, moet jij ’s opletten!