· Zoals iemand mij als reactie meegaf op mijn verhaal over Het Wokrestaurant, ben ik schromelijk te kort geschoten door daarbij niet ook een veeg uit de pan te geven aan de Sushi tenten die als paddenstoelen uit de grond schieten. Sushi, zoals iedereen weet, is Japans. Daarom zijn al die nieuwe sushi restaurants namelijk van Chinezen (die per traditie vis gewoon koken, braden, stoven… wokken, maar nooit zomaar rauw naar binnen laten glijden). Dat wil nog niet zeggen dat ze er niks mee zouden kunnen, maar als je je beseft dat in een ECHT sushi restaurant een kok er jaaaaaaaaaaaaaaaren (eg waar!) over gedaan heeft voordat hij iets meer mag doen alleen maar de rijst, dan hoef ik niet uit te leggen dat je als goedbedoelende Chinese ondernemer niet hetzelfde leert met een kwartaaltje LOI.
Voor de rest zetten ze in een wilde poging tot creativiteit allerlei herrie op het menu die niks met Japan – of sushi – te maken heeft, zoals dingen met satésaus, dan wel mayonaise. Vandaag of morgen vindt je tussen de beschikbare sushi ook gewoon een bitterbal op rijst met zeewier er omheen, moet jij ’s opletten. Ik zag recentelijk op een menu staan: geflambeerde kaas; cheese roll (Japanners eten traditioneel geen kaas); banaan maki; gebakken aardappels (zeer Japans!) mini loempia’s; kip kerrie. Wie weet, binnenkort staat er ook de traditionele Japanse milkshake op. Maar: all you can eat, dat wel.
Nu moet je er van uit gaan dat zolang mensen komen opdagen om in dit soort restaurants te gaan eten (en er komen hele bataljons etensgasten) dat daar op zich niks mis mee is. Per slot van rekening is ook het gemiddelde Chinese restaurant ernstig aan de Nederlandse smaakpapillen aangepast. Maar: in dit geval heb ik toch wat reserves. Bij een traditioneel sushi restaurant ZIE je namelijk wie je sushi klaarmaakt, en ook hoe. En we hebben het wel over rauwe vis, dus versheid en kwaliteit zijn wel van belang. Ik wil in mijn sushi vooral niet van die pangasius-filet vinden waar bij aankoop al zo’n rode sticker op zat met 35% korting, als u begrijpt wat ik bedoel. Of van die tonijn die inmiddels meer naar bruin dan naar donkerrood neigt. En daar zit ‘m de kneep…. Want zo’n doorgebakken speklapje, daar wonen geen bacteriën meer op. Maar die rauwe vis die bij kamertemperatuur ligt te wachten tot iemand er een klont rijst onder plettert en er zeewier omheen drapeert….ik weet ’t niet.
Gelukkig mag u daar óók net zoveel van eten als u wilt.
Voor diegenen onder u die wel ’s een verkeerde mossel heeft gegeten, en dus uit ervaring weet dat je dan gewoon de volgende 24 uur de grote witte porceleinen bus bestuurt (denk dáár maar ’s over na): met foute sushi is het leed helemaal niet te overzien. En: als je dat nog nooit hebt meegemaakt wil je dat ook zo houden, geloof me. In dat kader denk ik toch echt dat ik me voor sushi tot de Japanners blijf wenden. Dan ga ik voor foe jong hai wel naar de Chinees.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten