Nu het weer weer warmer wordt willen wij wel weer eens in een ijsje bijten. Nederlanders houden van ijs. Gemiddeld per hoofd van de bevolking consumeren wij meer dan 8 liter per jaar (niet in een keer natuurlijk). Dat is bijna het dubbele van 15 jaar geleden, maar komt niet in de buurt van wat ze in veel koudere landen wegwerken (In Scandinavie is 25 liter per persoon per jaar blijkbaar normaal – reken maar eens uit hoeveel van die plakkerige stokjes dat oplevert).
Nu was het vroeger zo dat je daar elke avond zo’n ijsmeneer voor in de straat had – een noeste uitbater die hele bataljons kinderen tegen betaling voorzag van raketten en cornetto’s en meer van dat soort spul. Daar kreeg je dan als bonus altijd een hoestbui bij (want de motor van de roestige Citroen ijsco-bus mocht natuurlijk niet uit) en ook van die gemene vlekken in je kleren van de toen nog toegestane kleurstoffen waardoor je de ijslollies ook in het donker nog makkelijk kon vinden.
Bij ons in de straat kwam ’s zomers altijd Ome Ko, die ook vaak sigaretten-as op je ijsje morste (want ome Ko haalde je ijsje altijd even voor je uit de verpakking. Niks rubber handschoenen, niks rookverbod, en wij vonden dat ook niks bijzonders. (Ome Ko verscheen ook in de herfst en winter, maar dan verkocht hij patat en aanverwanten). Bij onze lagere school was er een andere vorm van Ome Ko, die wij allemaal “De Frikandel” noemden.
Maar: ijs.
Uiteraard bestaat de ijs-op-een-stokje variant nog steeds, hoewel de landelijke Ome Ko's volgens mij uitgestorven zijn. Al DAT ijs ligt nu in de supermarkt, waar helaas geen Ome Ko werkt. In de plaats van de Ome Ko op straat hebben wij daar ijssalons voor gekregen. Hier in Enschede zijn er diverse goede ijssalons zoals van der Poel op de Grote markt (ook in Hengelo), ijssalon Heinink, Talamini en De Singel - en er zijn er vast nog veel meer – waar zelfgemaakt ijs verkrijgbaar is.
Vroeger bestond dat ook wel, maar daarre hadde alle die mense ekt onverstaanbaar Italjaanse accecent, en harige armen, en vermoedelijk ook connecties met de mafia. DAT was nog ’s ijs! ’s Ochtends al kon je dan “Don Corleone” met zo’n gigantische roeispaan in een vat vers roomijs zien harken (Ik had een tijdje zo’n tent op de hoek van de straat waar ik toen woonde, dus ik zag het elke dag, ‘s zomers), en dan had je rond een uur of 10 als de deur openging ijs in allerlei smaken die je niet in de winkel kon vinden.
Een persoonlijke favoriet was altijd ijssalon Giraudi in Zandvoort, waar ’s ochtends een halve liter van het versgemaakte malaga-ijs (rum en rozijnen) genoeg was om je met een slok op aan het strand te laten belanden. Dan had je gelijk een goede bodem voor al dat bier.
Momenteel miezert het een beetje. Maar met al dat gedenk over ijs ik denk toch dat ik straks even via de grote markt naar huis fiets. Zonder Ome Ko helaas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten