IK ZIE GEUNERSAUS

Het is zover. Namens de verzamelde Roma’s van Europa (of zoiets) mag Zigeunersaus niet meer. De benaming is discriminerend, namelijk. Daarmee gaat deze saus in dezelfde la waar negerzoenen en jodenkoek al waren beland. Dit kan een behoorlijke kettingreactie teweeg brengen: Amsterdammer uitjes (ja, alsof elke Amsterdammer van die gele uien eet, van dat imago willen wij af), Filet Americain (zit geen gevilde Amerikaan in), Italiaanse sladressing… ik bedoel maar. Als je nog even wacht dan heb je in de winkel alleen nog “saus”, mysterieus tafelzuur, en ga zo maar door.

Vanaf nu: Salade van Bereden Militair Personeel (voorheen “huzarensalade”). Noordoostelijk Provincie Goudband koffiemelk. Boterbabbelaars uit de streek waar vrouwen caravanspiegels dragen bij wijze van klederdracht. Hopjes uit de regeringsstad. Nee, die diversiteit daar moeten we vanaf, want iemand zou zich wel eens beledigd kunnen voelen. Dat wordt nog lachen straks als we straks allemaal de hele tijd om alle lange tenen heen moeten dansen.

Ik voorzie veel krampachtige reclamecampagnes, want het is natuurlijk ook not done om in een TV reclamespot nog iets anders te laten zien dan de eenheidsworst meneer of mevrouw die een neutraal verpakt product aan de mens brengt (want “aan de man” is natuurlijk weer een kreet die suggereert dat de aankoopbeslissing niet bij de vrouw ligt. Snap dat nou ‘s). Als je dit - en dat kun je mij wel toevertrouwen – tot de logische eindconclusie trekt dan krijg je straks een situatie waar iedereen op zijn tenen om de doelgroep Lichtgeraakte Wereldburgers heen sluipt.

Ik zie hier dan wel weer (want dit IS Nederland natuurlijk) een gelegenheid voor een overkoepelend overheidsorgaan waar de eindverantwoordelijkheid komt te liggen. Eindelijk werkgelegenheid voor mensen die anders de voordeur niet uit durven uit angst om het met iemand oneens te worden. Hier is niet veel voor nodig, alleen een kantoor, wat personeel, en stuk of 2 miljoen rode potloodjes zodat er lekker geschrapt kan worden. En het leuke is dan natuurlijk dat op dat moment blijkt dat iedereen in dat kantoor toch weer andere normen en waarden in acht neemt waardoor de kans dat er ooit iets niet geschrapt wordt, uitgesloten is.

Dat gaat zo: Iedereen schrapt datgene waar hij of zij op tegen is. Nadat een product of reclameboodschap door het filter van religie, politieke overtuiging, smaak, en als laatste, om te zorgen dat er niets maar dan ook niets doorheen komt, lievelingskleur is gehaald; wordt het desbetreffende product verpakt in een neutraal bruine golfkartonnen doos zonder opschrift.

Zo wordt winkelen weer een avontuur: je kunt aan de verpakking namelijk alleen nog maar zien ongeveer hoe groot een product is en hoeveel het weegt. Misschien ook de vorm (langwerpige doos: mogelijk komkommer, banaan, stokbrood, haarborstel. Vierkante doos: mogelijk appel, meloen, volleybal, edammer kaas, pot met basilicum; 2 rollen breed afplakband). Pas thuisgekomen kom je er dan achter wat je gekocht hebt. Uiteraard maakt dat wel dat koken en zo een veel grotere uitdaging wordt, zodat wij onvrijwillig worden blootgesteld aan maaltijden van bijvoorbeeld penne met rolmops, bosvruchten en hagelslag, of stamppot van gehakt half-om-half met mayonaise en papieren zakdoekjes. Smulweb.nl gaat exploderen, geloof mij maar!