SIM SALABIM

Ik las recentelijk (in Altijd Opmerkelijk Nieuws) dat er een nogal gênant probleem was betreffende de nieuwe mobiele telefoon van advocaat  Moskowicz (nee, niet dié, maar een andere die zijn beroep nog wél mag uitoefenen).

 Wat wil het geval? Hij schafte de desbetreffende telefoon aan (bij een KPN winkel) en bracht hem na korte tijd terug, want hij wilde een ander model hebben. De telefoon kwam uiteindelijk bij een andere klant terecht, die er tot zijn verbazing (en amusement misschien wel) naaktfoto’s op vond van de advocaat, en allerlei zakeninformatie waarmee hij problemen bij de FIOD zou kunnen krijgen.

Aan de ene kant moet ik hier wel vreselijk om lachen, want een kind weet dat alles dat elektronisch wordt vastgelegd met een sneltreinvaart (geen Fyra dus) overal terecht kan komen. Had de winkel de data moeten wissen? Tja, eigenlijk wel. Zouden jij of ik dat aan een winkel toevertrouwen als er belangrijke informatie op je telefoon staat? Eh..strikvraag? No way. Gaan we deze informatie (of de foto’s van meneer M’s edele delen) binnenkort op Facebook of zoiets zien? Eh…alweer een strikvraag? Dat verhaal gaat nog wel een staartje krijgen.

Het geeft je uiteraard wel te denken. Want: wat zetten wij allemaal wel niet op onze mobieltjes? Ik zou het mobieltje van Berlusconi wel ’s een half uurtje willen lenen. Dan kan ik meteen een uitgeverij van ranzige lectuur kunnen beginnen, denk ik. Of het mobieltje van Chriet Titulaer, voor als je niet in slaap kunt komen (hoewel…misschien ga je dan hele enge dromen krijgen).

Denk alleen maar ’s aan al die foto’s die u van elkaar maakt als u bent wezen stappen: “Joep en Kees bij het indrinken”, “Joep en Kees op weg naar het café”, “Joep en Kees nemen er nog eentje, “Joep en Kees halen nog een broodje döner”, en “Joep en Kees gaan nachtbraken”. Vooral erg vermakelijk voor de partners en/of collega'svan Joep en Kees, die uiteraard toegang hebben tot zowel de mobieltjes als Facebook.

Vind ik leuk.

En dan al die SMS-jes die terug dateren tot de aanschafdatum van de SIM kaart. Daar kun je ook heel wat boeketreeksen mee volschrijven. Vooral als je de verschillende ontvangers naast elkaar legt op een tijdlijn: 16:30 – “schat, ik moet tot acht uur overwerken”. 16:31 – “hoe laat gaat de kroeg open?”. 18:12 – Lieverd, het kon wel eens laat worden met al die dossiers hier”. 18:20 – “waar pikken we de dames op?” 19:01 – “schat, ga jij straks maar lekker vast naar bed. Ik ga weer terug aan het werk”. 19:30 – “waar blijf je nou? Ik sta hier op je te wachten” en tenslotte een binnenkomend bericht om 19:35 – “Sorry, wordt wat later, ik lig met je vrouw in bed”.

Nee, die mobieltjes moet je niet onderschatten. Een bron van lering en vermaak. Ik ga vanaf nu nóóit meer een nieuwe kopen. Maar wél een tweedehandse.